Krzysztof Cugowski
Krzysztof Cugowski urodził się 30 maja 1950 roku w Lublinie. Jest on piosenkarzem oraz senatorem VI kadencji.
Współzałożyciel działającego od 1974 roku zespołu Budka Suflera. Nagrał z nim dwanaście albumów, wśród nich płytę „Nic nie boli, tak jak życie”, której sprzedaż przekroczyła milion egzemplarzy. Z zespołem koncertował nawet na takich salach koncertowych jak Carnegie Hall w Nowym Jorku. Współpracował z Rayem Wilsonem, Garym Brookerem i Garou, a także z synami Wojciechem i Piotrem w ramach rodzinnego zespołu Cugowscy (2014-2018).
Uczył się w Państwowej szkole muzycznej w Lublinie. Po ukończeniu nauki w lubelskim Liceum Ogólnokształcącym im. Stanisława Staszica, zaczął studiować prawo na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, jednakże ich nie ukończył.
Cugowski po rozwiązaniu się jego zespołu z młodości zaczął współpracę ze składem Romualda Lipko (Stowarzyszenie Cnót Wszelakich). Grupa przyjęła później nazwę Budka Suflera. W 1975 piosenkarz znalazł się na drugim miejscu w notowaniu „wokaliści roku” czasopisma „Non Stop”. W 1977 opuścił Budkę Suflera i zaczął współpracę z zespołami Spisek i Cross. Do Budki Suflera powrócił w 1984.
W styczniu 2014 Budka Suflera poinformowała, że z końcem roku zespół zakończy działalność. Pożegnalny koncert pt. „Memu miastu na do widzenia” odbył się 18 września 2014 w Lublinie. Muzycy zagrali ostatnie duże koncerty w Toruniu 6 grudnia 2014 i w Krakowie 14 grudnia 2014. Ostatnie (nieoficjalne) pożegnanie nastąpiło w ramach występu w Warszawie 31 grudnia 2014. W 2019 Budka Suflera reaktywowała działalność z Robertem Żarczyńskim jako wokalistą. Krzysztof Cugowski odciął się wówczas od zespołu, nie chcąc, by łączono go z tą działalnością.
W 2005 był członkiem Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich. W tym samym roku w wyborach parlamentarnych uzyskał mandat senatora VI kadencji z ramienia Prawa i Sprawiedliwości w okręgu lubelskim. W wyborach parlamentarnych w 2015 kandydował do Senatu z własnego komitetu, zajmując 2. miejsce spośród 3 kandydatów (poparło go Polskie Stronnictwo Ludowe oraz Prawica Rzeczypospolitej, a nieoficjalnie także Platforma Obywatelska, która nie wystawiła przeciw niemu kontrkandydata).
Kabaret Ani Mru-Mru
Ani Mru-Mru został założony we wrześniu 1999 roku w Lublinie.
Pierwszymi członkami byli Grzegorz Tatara, Maciej Wojnarowski, Joanna Kolibska i Marcin Wójcik. Niedługo później dołączył do nich Janusz Bronkiewicz.
Premiera pierwszego programu odbyła się 1 grudnia 1999 roku w kawiarni artystycznej klubu HADES w Lublinie.
15 stycznia 2000 roku Tatara i Wojnarowski opuścili kabaret, a skład uzupełnił Michał Wójcik. W czerwcu 2000 odszedł od nich również Janusz Bronkiewicz. Na jego miejsce wszedł Waldemar Wilkołek. Od 2001 roku, kiedy to kabaret opuściła Joanna Kolibska, skład niezmiennie tworzą Marcin Wójcik, Michał Wójcik i Waldemar Wilkołek. Marcin i Michał noszą to samo nazwisko, lecz nie są ze sobą spokrewnieni.
Romuald Lipko
Romuald lipko urodził się 3 kwietnia 1950 w Lublinie. Zmarł w 2020 roku dnia 6 lutego w swoim rodzinnym mieście. Był kompozytorem i multiinstrumentalistą.
Ukończył podstawową szkołę muzyczną, z liceum muzycznego został wydalony za udział w programie telewizyjnym. Ukończył naukę w I Liceum Ogólnokształcącym im. Stanisława Staszica w Lublinie.
W 1966 założył z Andrzejem Szczodrowskim zespół TRAMP, który działał przy Domu Kultury WSK w Świdniku. Od początku lat 70. był basistą, a później głównie klawiszowcem i kompozytorem w zespole Budka Suflera. Jego największym sukcesem komercyjnym okazała się płyta „Nic nie boli, tak jak życie”, wydana w 1997. Sprzedała się w ponad milionowym nakładzie. Sukcesem muzycznym był występ w nowojorskiej Carnegie Hall i sesja nagraniowa w Village Studio w Los Angeles pod okiem Grega Phillinganesa. Współpracował wtedy z Marcusem Millerem, Steve’em Lukatherem i Sheilą E.
W 2005 ukazała się kompilacja Przeboje Romualda Lipko, zawierająca piosenki skomponowane przez niego i śpiewane m.in. przez Annę Jantar, Izabelę Trojanowską, Urszulę, Irenę Santor, Zdzisławę Sośnicką, Marylę Rodowicz i Małgorzatę Kożuchowską. Prowadząc działalność poza zespołem, od roku 1984 był członkiem honorowym Klubu Muzycznego im. Anny Jantar
W 2015 założył zespół Romuald Lipko Band, w skład którego weszli m.in. Izabela Trojanowska, Felicjan Andrzejczak oraz Grzegorz Wilk. Rok później Lipko zainwestował w biznes alkoholowy, zakładając spółkę Muzyczne Alkohole, która na początku 2017 roku wprowadziła na rynek wódkę marki Jolka, Jolka pamiętasz.
W lipcu 2019 u kompozytora zdiagnozowano nowotwór dróg żółciowych wątroby. Zmarł po ponad półrocznej walce z chorobą. 12 lutego 2020 został pochowany na cmentarzu przy ulicy Lipowej w Lublinie.
Beata Kozidrak
Beata Kozidrak urodziła się 4 maja 1960 roku w Lublinie. Uczęszczała do III Liceum Ogólnokształcącego im. Unii Lubelskiej gdzie rozpoczęła się jej przygoda z muzyką, co umożliwił jej szkolny chór. Wspólnie z bratem Jarosławem zaczęła występować w lokalnych domach kultury i klubach. W 1978 wraz z Andrzejem Pietrasem oraz Markiem Winiarskim założyli zespół Bajm. Festiwal Piosenki w Opolu okazał się debiutanckim występem zespołu i rozpoczął ich ogólnokrajową karierę. Najpopularniejsze piosenki zespołu to „Józek nie daruję ci tej nocy”, „Biała armia” czy „Ta sama chwila”. Piosenkarka prowadzi również karierę solową.
We wrześniu 2021 r. została zatrzymana przez policję podczas prowadzenia pojazdu pod wpływem alkoholu. Została skazana na 6 miesięcy prac społecznych, zakaz prowadzenia samochodu przez 5 lat i 10 tysięcy grzywny.
Urszula
Urszula (Urszula Beata Kasprzak) to piosenkarka rockowa urodzona 7 lutego 1960 w Lublinie.
W dzieciństwie uczyła się gry na fortepianie i akordeonie w ognisku muzycznym. Ukończyła VIII Liceum Ogólnokształcące im. Zofii Nałkowskiej w Lublinie. Uczęszczała także na zajęcia w lubelskim Studium Piosenki. Podjęła studia na Wydziale Wychowania Muzycznego na UMCS w Lublinie. Podczas studiów muzycznych śpiewała w kościelnych zespołach. Jej ojciec był członkiem zespołu pieśni i tańca ludowego.
trzykrotnie brała udział w eliminacjach do XI Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze, dwukrotnie bez sukcesów. Dopiero przy trzeciej próbie, w 1977, gdy miała 17 lat, za wykonanie piosenki „Kopciuszek” wygrała finał zielonogórskiego XIII Festiwalu Piosenki Radzieckiej, zdobywając główną nagrodę – Złoty Samowar. W 1978 z piosenką „Umieć żyć” wystąpiła w koncercie debiutantów na XVI Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.
w 1980 przyjęła propozycję wystąpienia w zespole wokalnym Ryszarda Kniata (późniejszego lidera zespołu Klincz), towarzyszącym wykonawcom zagranicznym podczas XX Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie. Towarzyszyła też Majce Jeżowskiej w chórkach oraz w nagraniu jej debiutanckiej płyty Jadę w świat (1981).
Na przełomie lat 1981 i 1982 Romuald Lipko, lider zespołu Budka Suflera skomponował dla Urszuli kilka piosenek. Były to utrzymane w poprockowej stylistyce utwory: „Fatamorgana ’82”, „Bogowie i demony” i „Luz blues w niebie same dziury”. Zadebiutowała piosenką „Fatamorgana ’82”, która później była notowana na liście przebojów Polskiego Radia. Pozostałe utwory ukazały się pod koniec 1982 na pierwszym singlu Urszuli i także szybko podbiły krajowe listy przebojów. Lipko postanowił komponować dla Urszuli kolejne piosenki, co dało początek wieloletniej współpracy piosenkarki z Budką Suflera jako zespołem towarzyszącym.
W 1990 wyleciała na cztery lata do USA, po powrocie do Polski nagrała hardrockową płytę pt. Biała droga, którą sprzedano w nakładzie 800 tys. egzemplarzy i którą promowała przebojami „Na sen” i „Konik na biegunach”.
![Urszula o "Teraz ja": To płyta o silnej, wyzwolonej kobiecie [PODCAST] - GazetaPrawna.pl](https://ocdn.eu/images/pulscms/YjI7MDA_/1549ef3d-86cb-4173-a312-b845173bd88a.jpeg)