Józef Czechowicz był polskim poetą awangardowym dwudziestolecia międzywojennego. Urodził się 15 marca 1903 roku w Lublinie, tam również zmarł. Był członkiem i współzałożycielem grupy literackiej „Reflektor” działającej w Lublinie w latach 1923-1925. Pracował również w Polskim Radiu, dla którego pisał słuchowiska radiowe. Czechowicz rozpoczął naukę w lubelskiej szkole elementarnej, jednak po dwóch latach miasto zajęli Austriacy. Poeta zmuszony był opuścić miasto i kontynuować naukę w nowo utworzonej pierwszej powszechnej szkole polskiej, którą ukończył w 1917 r. Potem rozpoczął naukę w czteroletnim Seminarium Nauczycielskim.
W 1920 wyruszył na wojnę polsko-bolszewicką. Po kilku miesiącach kontynuował naukę. Po ukończeniu Seminarium Nauczycielskiego zrobił Wyższy Kurs Nauczycielski w Lublinie, po czym rozpoczął studia w Instytucie Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Po ukończeniu edukacji zaczął pracę jako nauczyciel.
Zginął pod gruzami kamienicy podczas bombardowania jego rodzinnego miasta. Pochowany został na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie.
W miejscu zburzonej kamienicy powstał plac imienia Józefa Czechowicza, a w 1969 odsłonięty został pomnik ku czci poety.
Jego najpopularniejsze utwory to „Nic więcej”, „Nuta człowiecza” oraz „Przedświt”.
