Krzysztof Cugowski urodził się 30 maja 1950 roku w Lublinie. Jest on piosenkarzem oraz senatorem VI kadencji.
Współzałożyciel działającego od 1974 roku zespołu Budka Suflera. Nagrał z nim dwanaście albumów, wśród nich płytę „Nic nie boli, tak jak życie”, której sprzedaż przekroczyła milion egzemplarzy. Z zespołem koncertował nawet na takich salach koncertowych jak Carnegie Hall w Nowym Jorku. Współpracował z Rayem Wilsonem, Garym Brookerem i Garou, a także z synami Wojciechem i Piotrem w ramach rodzinnego zespołu Cugowscy (2014-2018).
Uczył się w Państwowej szkole muzycznej w Lublinie. Po ukończeniu nauki w lubelskim Liceum Ogólnokształcącym im. Stanisława Staszica, zaczął studiować prawo na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, jednakże ich nie ukończył.
Cugowski po rozwiązaniu się jego zespołu z młodości zaczął współpracę ze składem Romualda Lipko (Stowarzyszenie Cnót Wszelakich). Grupa przyjęła później nazwę Budka Suflera. W 1975 piosenkarz znalazł się na drugim miejscu w notowaniu „wokaliści roku” czasopisma „Non Stop”. W 1977 opuścił Budkę Suflera i zaczął współpracę z zespołami Spisek i Cross. Do Budki Suflera powrócił w 1984.
W styczniu 2014 Budka Suflera poinformowała, że z końcem roku zespół zakończy działalność. Pożegnalny koncert pt. „Memu miastu na do widzenia” odbył się 18 września 2014 w Lublinie. Muzycy zagrali ostatnie duże koncerty w Toruniu 6 grudnia 2014 i w Krakowie 14 grudnia 2014. Ostatnie (nieoficjalne) pożegnanie nastąpiło w ramach występu w Warszawie 31 grudnia 2014. W 2019 Budka Suflera reaktywowała działalność z Robertem Żarczyńskim jako wokalistą. Krzysztof Cugowski odciął się wówczas od zespołu, nie chcąc, by łączono go z tą działalnością.
W 2005 był członkiem Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich. W tym samym roku w wyborach parlamentarnych uzyskał mandat senatora VI kadencji z ramienia Prawa i Sprawiedliwości w okręgu lubelskim. W wyborach parlamentarnych w 2015 kandydował do Senatu z własnego komitetu, zajmując 2. miejsce spośród 3 kandydatów (poparło go Polskie Stronnictwo Ludowe oraz Prawica Rzeczypospolitej, a nieoficjalnie także Platforma Obywatelska, która nie wystawiła przeciw niemu kontrkandydata).
